سیره اهل بیت در برخورد با نیازمندان
خلاصه ای از مبحث شب گذشته پیرامون "سیره اهل بیت در برخورد با نیازمندان"
در این نوشتار نیازمندان به طور کلی در دو دسته مورد بررسی قرار میگیرند. اول فقیر و دوم گدا. فقیر کسی هست که علی رقم تلاش برای کسب روزی حلال، گشایشی در کارش رخ نمیدهد. و یا عدم توانایی موجب تهی دستی وی شده. اما گدا، کسی هست که با وجود صحت و توانایی میل به کار ندارد و ترجیح میدهد از طریق تکدیگری امرار معاش کند. گاها هم خبرهایی بر درآمد بالای این افراد به گوش میرسد.
و اما سیره اهل بیت در برخورد با نیازمندان به چه صورتی بوده؟
در روایات رسیده از امام مجتبی(ع) اینطور میخوانیم که ایشان در طول عکر خود دو بار تمام دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه مرتبه هم نیمی از اموال خود را بین فقرا انفاق نمودند. (امام حسن ـ علیه السلام ـ الگوی زندگی، حبیب الله احمدی)
از طرفی در احوالات نبی مکرم اسلام از زبان ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه میخوانیم : انسان سالم و بیکاری که نه مشغول کارهای دنیایی و نه مشغول کارهای آخرتی باشد، مورد خشم پروردگار است.
واضح هست که اهل بیت در انفاق کردن به نیازمندان بسیار کریم و در رویارویی با بیکاری باوجود صحت و توانایی بسیار خشمگین میشدند تا جایی که در آثار شهید مطهری اینگونه میخوانیم، وقتی در حضور پیامبر گرامی(ص)دربارهٔ کسی سخن می گفتند:می پرسید: کارش چیست؟اگر می گفتند که؛کار ندارد،می فرماید:سقط من عینی؛یعنی در چشم من دیگر ارزش ندارد.(تعلیم و تربیت در اسلام/ 276)
پ.ن:
مطلب بالا خلاصه ای از مباحث دانش آموزی در حلقه معرفت مجازی، سحرگاه 17 ماه مبارک رمضان در گروه تلگرام
